یکی از پنج جزء باقیمانده از اوستای بزرگ ساسانیان ویسپَرَد نام دارد. این واژه که در اوستا «ویسپَرَتو» آمده از دو واژۀ ویسپَ + رَتو تشکیل شده است. «ویسپَ» یک واژۀ بسیار رایج در زبان های ایران باستان است که همراه با «هر» به صورت «هرویسپَ» هم به کار می رود که به معنی «همه» یا «هماک» می باشد. «رَد» در اوستا به دو معنی به کار رفته است، نخست به معنی « گاه» و «هنگام»، دوم به معنی «داورِ دادگاهِ ایزدی». واژۀ «رَد» در پارسی هم به کار رفته که بر این اساس بیشتر به معنی «سردار» و «دستوَر» به کار رفته است.
نویسنده:موبدان زرتشتی
مترجم:ابراهیم پورداوود
زبان:فارسی
فرمت:PDF
تعدادصفحات:93
حجم:439 کیلوبایت
رمز:www.bookmaker.ir